Ты толькі глянь, як гаспадыня-маці,
Дзіця ссадзіўшы, ловіць певунка.
Уся яе увага на курчаці,
Паветра мацае ўвесь час рука.
Зірні, як плача беднае дзіцятка
Па той, што занята зусім другім.
Увесь свой спрыт і сілу без астатку
Яна кладзе у паляванні тым.
І ты за тым імкнешся, што ўцякае,
А я, малое, следам па зямлі.
Вярніся ж да таго, хто так чакае,
І пацалуй, як маці, прытулі.
Як толькі здзейсніш ты свае жаданні,
Тады і мне лягчэй на сэрцы стане.