Дзе ты такую ўладу набыла,
Каб панаваць — бяссільная — над сілай,
Хлусіць, што дзень прыгож не ад святла,
Хлусіць на ісціну мяне схіліла?
Якім прымусам ты ўтлуміла мне
Дабром лічыць зло ўсё тваёй істоты,
І так, што грэх цяпер мне прыямней,
Чым самая прываблівая цнота?
Цяпер за тое ўсё цябе люблю,
За што б напэўна мусіў ненавідзець.
Калі зняважыць хто любоў маю,
Дык з ім мяне ты не павінна крыўдзіць.
Калі магу нявартую любіць,
Дык варты больш я сам любімым быць.