Цябе пазнаўшы, клятву я нарушыў,
Ты ж прывяла дзве здрады за сабой:
Заганьбіўшы спачатку ложак мужаў,
Пасля зграшыўшы зноў перада мной.
Але якой жа я шукаю праўды,
Калі я сам далей цябе пайшоў:
Я кляўся выкрываць твае завады
І зрокся — праз цябе — сваіх жа слоў.
Я кляўся шчырасці тваёй і ласцы,
Казаў, што любіш і аддана мне,
Змушаў свае я вочы закрывацца
На праўду ўсю, каб верыць той мане.
Але не ў тым найбольш я вінаваты:
Пакляўся я, што ты пашаны варта!