Знянацку задрамаў кахання бог.
Паходня ля яго з агнём юрлівым.
Прыбеглі німфы. Сон ім дапамог:
Адна ўхапіла той агонь імкліва.
Застаўся абяззброены ўладар,
Які спаліў багата палкіх сэрцаў.
А скрадніца такі нябесны дар
Вадою заліла ў крынічнай рэчцы.
Агнём нагрэтая, з часіны той
Гаючай стала для мужчын крыніца.
І я хадзіў, каб лекавай вадой
Мне ад сваёй хваробы як пазбыцца.
Нагрэць ваду любоў дапамагла,
Згасіць любоў крыніца не змагла.