О час! Льву — прытупі ты кіпцюры,
У тыгра злога — з пашчы іклы рві,
Прымусь зямлю глытаць свае дары
І фенікса спалі ў яго крыві;
Тасуй наш год, рабі што хочаш з ім,
Круці наш свет, як здумаеш калі, -
Адзін злачын забараню пры тым,
Злачын страшнейшы самы на зямлі.
Ты не чапай любімага чала,
Яго пяром старэцкім не крані,
Каб, як узор, краса яго жыла
На ўсе наступныя часы і дні.
Але калі ты ўсё ж ткі закранеш,
Яго красу мой абароніць верш!