Натхнення я не маю ад красы,
Якая звонку ўся нафарбавана,
Хоць многія раўнуюць галасы
Яе да неба, сонца, акіяна.
Успомніць можна перлы ўсёй зямлі
Ці параўнаць да месяца, да зорак.
І кветкі, што з-пад снегу расцвілі,
Да вершаваных прыплясці гаворак.
Але не ў гэтым праўда прадвякоў,
І хараство не толькі ў зорнай шаце, -
Мая каханая, мая любоў
Прыгожа так, як роджаны ад маці.
Лепш пра любоў сказаць бы я не мог,
Мая любоў — для сэрца, не на торг.