Як той акцёр, збянтэжыўшыся, стане,
Згубіўшы ролі вызубранай ніць,
Ці безразважны, ў раззлаваным стане,
Знямее, сіл не меўшы гаварыць, -
Так я замоўк, бо словаў больш не маю,
Якімі надарае нас любоў.
Але ж яна, магутная такая,
Мяне навучыць гаварыць без слоў.
Няхай тлумачыць кніга мову сэрца,
Як абаронца красамоўны мой.
Хай у радочку кожным адгукнецца,
Што варты ўзнагароды я тваёй!
Пачуем пра любоў з нямых радкоў?
Вачыма слухаць вучыць нас любоў!