Майго кахання пан! Як твой васал,
Бязмежна вартасцям тваім адданы,
Пісьмовае пасольства я паслаў,
Хоць без дасціпнасці, але з пашанай.
На жаль, прыдатных слоў я не знайшоў,
Каб выканаць пачуцці-летуценні.
Прымі ж маіх гаротнікаў паслоў
І апрані душы сваёй адзеннем.
Магчыма, зоркі, што кіруюць мной,
Вядуць мяне у край нязнаны свету,
Сваёю прамяністаю красой
Маю адзначаць і аздобяць мэту.
Тады і я прызнаюся у тым,
Як шчыра мной ты заўсягды любім.