У цяжкай стоме я шукаю ложак,
Каб супачыць і целам і душой.
Ды і адтуль імкнуцца ў падарожжа,
Як пілігрымы, думкі за табой.
У дальні край, пад засцілаю ночы,
Цябе шукаючы, лятуць яны.
Хоць бачу тое, што сляпога вочы,
Але мяне мае мінаюць сны.
Да дарагога ўсюды ёсць дарога,
Рысуе мне замілавання зрок
Твой дзіўны вобраз хараства такога,
Перад якім зіхціць вясёлкай змрок.
Не маю я спакою праз каханне,
Хоць прыйдзе ноч, хоць раніца устане.