У воч і сэрца вечная вайна:
Не падзялілі ўлады над табой.
І тая і другая старана
Тваёю захапляюцца красой.
Гаворыць сэрца, што жывеш ты ў ім
І ў тайніку схаваны там на дно.
А вочы кажуць, што ў святле сваім
Адлюстравалі вобраз твой даўно.
Каб скончыць спрэчку, скліканы быў суд.
Паселі суддзі — думкі — ля стала.
Каму належыць што, — сказаў прысуд,
А ў ім развага мудрая была:
— Над сэрцам — сэрца будзе уладар,
Знадворнасць — вочам дастанецца ў дар.