Ніякі мармур царскіх пахаванняў
Не будзе трывалей, чым гэты верш.
Калі ўсе пліты скрышацца дазвання,
У ім будзеш жыць, як і цяпер жывеш.
Калі знішчальныя паваляць войны
Ўсе статуі, разбураць камяні, -
Жывое слова пройдзе супакойна
У час наступны праз усе агні.
Ты не паддана ні уладзе смерці,
Ні забыццю, што йдзе за ёй услед.
Не здолеюць ні выкрасліць, ні сцерці
Твайго імя, пакуль існуе свет.
І так жыві ў людскіх прыхільных сэрцах,
Пакуль на свеце судны дзень пачнецца.