Устань, любоў мая! Устань, любоў!
Ці ж ты слабей, тупей сваіх жаданняў?
Навек не наясіся. Заўтра зноў
Для нас усіх патрэбна сілкаванне.
Цяпер ты задаволена. Твае
Заплюшчваюцца вочы з асалоды.
А новы дзень спакою не дае:
Агонь не згас, палае, як заўсёды.
Каб гэты міг для нас быў даражэй,
Няхай разлука стане акіянам
І дасць хоць прамяністасцю вачэй
Цераз яго спаткацца закаханым.
Калі разлука як зіма на сэрцы,
Дык утрая мілей з вясной сустрэцца.