Цябе так часта я у вершах клікаў,
Твой вобраз так мне добра дапамог,
Што спевакоў другіх кагал вялікі
Пачаў цябе ўслаўляць, як толькі мог.
І вочы, што наўчылі пець нямога,
А невукаў — узняцца у прастор,
Мастацтва здольных збольшылі намнога,
У крылле ім далі багата пёр.
А ўсё ж ты мусіш мною ганарыцца:
Мае ўсе творы створаны з табой.
Калі ў другіх твой вобраз прамяніцца,
Дык у маіх — жыве з усёй красой.
І тое, што несамавітасць піша,
Тваёй рукой узведзена на ўзвышша.