ne pli ol plenmano.
Ŝi ŝpinteksu kaj ampleksu
ŝia preta tolo
tian grandon, ke ĝi landon
kaŝu kun popolo!"
Hejmeniris, ĉion diris
patro al filino....
Li lamentis, antaŭsentis
timon pri la fino:
"Mi respektas, sed suspektas,
reĝo havis febron
stupdonante, ordonante
fari la — maleblon."
"Ne cerbumu, pipon fumu,
poste iru dormi!
Solvon ruzan, eĉ amuzan
provos mi ekformi.
El maleblo fari eblon
vanus cerbostreĉo;
ne teksaĵon, sed spritaĵon
volas nia reĝo."
Li cerbumis.... ŝi mastrumis
kaj babilis, agis,
ĉion orde, filinzorge
por remigro pakis,
kaj matene ilustris jene
antaŭ ol li iris:
"Al mi kredu, nur, ripetu
kion mi jam diris!"
Supre reĝo ĉe tronseĝo,
sube princoj staris;
kamparano kun elano
riverencojn faris....
Liajn ĝenon, hezitemon
reĝo vorte tondris:
"Nu, pri ŝpino la filino
kion nun respondis?"
"Reĝa Moŝto, mi, la poŝto,
peras, interpretas:
la filino por la ŝpino
tage-nokte pretas;
tolon teksos, ĝi ampleksos
grandon — landon kovri,
sub ĉi tendo regimentoj
povos eĉ manovri,
sed ŝi petas — mi ripetas —
ilojn vi preparu:
bobenilon, radŝpinilon,
eĉ teksilon faru!