amblindulo tute.
Ŝin ekvidi kaj decidi
estas do momento;
lin katenis, al ŝi ĉenis
fajre brula sento.
Ŝin li svatis, ame flatis,
tuj dekretis feston,
donis ringon, krondistingon
kaj reĝinan veston.
"Ju pli frue, des pli brue
sonu la fanfaroj;
al ĝojfesto de l' landestro
venu la najbaroj;
ĉiu homo ĝis mentono
manĝu, trinku, dancu,
eĉ hundvostoj pro la ostoj
gaje sin balancu!"
Reĝa Moŝto je la kosto
de la propra kaso
brandon, vinojn, cent bovinojn
donis al amaso.
Tiutage kaj senpage
ĉiu drinkis, festis,
eĉ eskorto en la korto
dormis nur, digestis.
"Vin, reĝino, junedzino,
ame mi salutas;
korfidelon, orjuvelon
antaŭ vin mi ŝutas;
tamen sciu, al neniu
rajtos vi konsili,
ĉar la leĝo de la reĝo
devos vin ekzili."
Homo faras kaj eraras,
mia edzo, reĝo;
eble iam pekos mi jam
spite al la leĝo.
Por okazo, se ukazo
pelos min sen pledo,
rajton solan kaj konsolan
havu mi sen peto.
Por feliĉo en malriĉo,
vidu, jam mi planas:
lasu preni, kun mi teni,
kion mi plejamas."
"Mi promesas kaj permesas,
portu el palaco,
por vi kio estas io
kara laŭ la plaĉo!"