iris for tra l' pordo,
sed al reĝo tiu leĝo
ŝajnis nun maljusto,
ĉar tre tordis, koron mordis
io en la brusto.
Pensis reĝo: "Stulta leĝo,
kiu min mem punas....
Kion fari? Ja erari
reĝo ne rajtumas."
Dum lin regis kaj premegis
la ĉagreno pike,
ĉe aranĝo por la manĝo
helpis ŝi — mistike. ...
Reĝo sola, senkonsola
sidis ĉe la tablo;
mankis sprito, mankis rido,
ĉarmo kaj afablo
La regalo kiel galo
gustis tro amara,
ĉar forestis, ne ĉeestis
la edzino kara.
Li nescie trinkis tie
dolĉan dormigilon,
poste vidis, vane spitis,
grizan lampobrilon....
Pro la vino de l' reĝino
li inertis dorme
kaj ebrie, senkonscie
ronkis forte, ŝtorme...
Ŝi sekrete, tre diskrete
veturilon petis,
reĝon sian senkonscian
sur ĝin zorge metis;
el la korto tra l' eskorto
lin ŝi lerte ŝtelis,
la ĉevalojn inter valojn
ŝi senhalte' pelis. . . .
Al kabano de kampano
kiam ŝi alvenis,
la dormantan reĝon vantan
enen ŝi tirtrenis
kaj sur maton la amaton
metis, kovris, vartis
kaj ameme, korotreme
ĝis vekiĝo gardis.
Ĉe vekiĝo per streĉiĝo
brakoj tuŝis trabon
kaj je salto plafonalto
batis lian kapon....