senpargeta planko,
argilmuro, polva puro,
ĉie manko.... manko....
"Kio estas? Kie estas
mi, ho, Dio sankta?"
"Ĉe la sino de l' edzino
sole vin amanta.
Vi promesis, kaj permesis
rajton la konsolan,
ke mi prenu, ĉe mi tenu
por mi plej valoran."
"Por mi oro de l' trezoro
senvalora estas,
ĉar en koro vi, sinjoro,
mia edzo, nestas;
geedzeco en reĝeco
gravas, mi imagas,
se komune ili kune
por regatoj agas."
"Edzineto, kolombeto,
orjuvelo rara,
nur vi estas, ĉiam restos
por mi la plej kara!
Manon prenu, kun mi tenu
povon en palaco,
sprite brilu kaj konsilu
por popola paco!"
.... .... .... .... .... .... .... ....
.... .... .... .... .... .... .... ....
Kaj de tiam ili ĉiam
kune regis juste;
mem parolo de l' popolo
tion diras ĝuste.
Mi aldonas, ĉar mi konas,
kio estas vero:
ili nune vivas kune
nur en la - fabelo.