Poezje - читать онлайн бесплатно полную версию книги . Страница 20

Buffo

Najpierw minie nasza miłość,potem sto i dwieście lat,potem znów będziemy razem:komediantka i komediant,ulubieńcy publiczności,odegrają nas w teatrze.Mała farsa z kupletami,trochę tańca, dużo śmiechu,trafny rys obyczajowyi oklaski.Będziesz śmieszny nieodparciena tej scenie, z tą zazdrością,w tym krawacie.Moja głowa zawrócona,moje serce i korona,głupie serce pękającei korona spadająca.Będziemy się spotykali,rozstawali, śmiech na sali,siedem rzek, siedem górmiędzy sobą obmyślali.I jakby nam było małorzeczywistych klęsk i cierpień– dobijemy się słowami.A potem się pokłonimyi to będzie farsy kres.Spektatorzy pójdą spaćubawiwszy się do łez.Oni będą ślicznie żyli,oni miłość obłaskawią,tygrys będzie jadł z ich ręki.A my wiecznie jacyś tacy,a my w czapkach z dzwoneczkami,w ich dzwonienie barbarzyńskozasłuchani.