CVI
Praeteriti in scriptis quotiens annalibus aevi
Corpora pulchrorum carmine picta lego,
Ac veteres mollit numeros laudata venustas
Virginis occisae, visque decora viri;
Praecipue quando laudantur ut optima formae
Palma, pedes, labrum, lumina, frontis honos;
Tum video expressum priscos voluisse poetas
Quale venustatis tu genus unus habes.
Sic ea laus habuit vere praesagia nostri
Temporis, hoc in te vaticinata decus.
At nisi vidissent divinitus, illa canendi
Ingenium antiquos vix habuisse putem.
Nos, ea cernentes oculis praesentia nostris,
Attoniti aspicimus, sed tenet ora pudor.