CIX
Dixeris, o, nunquam me falsum, absentia quanquam
Visa sit ardoris vim minuisse mei;
Non animam citius quam memet linquere possum,
Inque tui septo pectoris illa iacet.
Cara mihi domus ista; ut sim fortasse vagatus,
At redeo, qualis qui pede fecit iter;
Adque diem rediens, ac non mutatus ut ille,
Lympha viae sordes quae luat, ipse fero.
Nunquam, o, credideris, pectus si prava tenerent
Cuncta quot obsidunt sanguinis omne genus,
Flagitio infectum fuit hoc, ut linquere vellet
Te, nihilum propter, te, mea summa boni.
Totus enim mundus prae te, flos optime rerum,
Fit nihili; e cunctis unus es omne mihi.