CXII
Omne mihi explesti, dum me miseraris amasque,
Sculpserat in frontem quod mala fama notae.
Laudet enim culpetve alius, quid noscere curem,
Prava coloraris tu modo, recta probes.
Es mihi tu mundus, quid rectum quidve probrosum,
Me decet a labris quaerere, care, tuis;
Vivit nemo mihi, nullique ego, ferrea sensa
Qui queat haec in fas flectere, sive nefas.
Do barathro vocum curas aliunde crepantum
Quodlibet, austero sive favente sono;
His habeo occlusos, frigens ut vipera, sensus;
Quem tuear fastum qua ratione, vide:
Consiliis tu sic nostris cognatus, amice,
Efficis ut reliquos mortua corda putem.