CXXXII
Cynthia, totus amo tua lumina, meque vicissim
Conscia quam crucies illa dolere reor;
Sunt ideo pullata, suum testantia luctum,
Pulchroque intuitu commiserata meum.
Et fateor, nunquam lux matutina videtur
Eoi in glaucis tam speciosa genis;
Nec vespertinas inducens Hesperus umbras
Enitet occidui gloria tanta poli,
Quam tua pullatis facies ornatur ocellis;
O animum pariter fac decus ornet idem.
Ex animo miserere, rei si gratia tanta est,
Omnibus ut pietas partibus una regat.
Fuscam ego tum Venerem iurabo, interque venustas
Non recipi, desit cui tuus iste color.