CXLVIII
Hei mihi, cum vero quam discordantia visu
Huic capiti inseruit lumina saevus amor!
Sive aliter, quonam sententia mentis aberrat
Falsa notans ea quae verius illa vident?
Si facies oculos mihi vere candida cepit,
Esse aliter volgus quo mihi iure putat?
Si specie fallebar, amor demonstrat aperte
Non sibi sed volgo noscere vera dari.
Quo potuit pacto? quid veri dispicit ille
Qui miser in lacrimis pervigilavit amans?
Haud igitur mirum, species me siqua fefellit;
Nubila dum purget sol videt ipse nihil.
Lumina, amor, lacrima mihi caecas, improbe, multa,
Ne videant clare quam tua falsa fides.