III
In speculum spectans dic oris imagine visa
Tempus adest facies ut creet ista novam.
Eius enim integram ni vis reparare iuventam,
Fraus erit, ac cuidam matris ademptus honos.
Quaene ita pulchra vides telluris virginis arva
Vt dedignentur vomere culta tuo?
Quisve suum in sese sepelit vesanus amorem
Contentus clausa posteritate mori?
Te tua mater habet speculo, qua reddita cernit
Pulchra iuventutis tempora verque suae;
Perque senes oculos olim rugasque videbis
Ipse tibi hanc auream rursus adesse diem.
Sive agis ut nequid post te vel imaginis exstet,
Fac pereas caelebs, ac simul illa perit.