XLIX
Illud ego in tempus, si quando venerit illud,
Durior in vitiis cum videare meis,
Ac tibi amicitiae ratio sit ducta severe
Admonitis uso consiliisque senum;
Cum me praetereas ore ignorantis, easque
Vix oculos tollens, sidera bina, tuos;
Atque amor, affectu quantum mutatus ab illo!
Incipiat multum de gravitate loqui;
Illud ego in tempus iam munimenta paravi
Tuta, nihil fassus me meruisse boni.
Attollensque manum me contra dicta tuebor
Omnia quae possint ius stabilire tuurn.
lure quidem multo miserum me linquere possis,
Quem nequeo causam dicere cur quis amet.