LXXIII
In me, care, potes velut anni noscere tempus
Lutea cum pendens arbore rara coma est,
Vel potius cum nulla, at frigore nuda tremiscunt
Bracchia, nuper avis templa canora sono.
Tale meae videas lumen pallere diei
Pallet ad occiduas vespere quale plagas;
Quod nox furva brevi totum, mors altera, tollit
Omniaque obsignans inde secuta quies.
Dispicias in me tantum vitale caloris
In cinere est quantum relliquiisque foci,
Qua rubet exiguo languescens igne favilla
Ab nutrimentis interitura suis.
Illa vides, et amas auctis affectibus omne
Vnde recedendum post breve tempus erit.