LXXIX
Auxilium mea musa tuum dum sola rogavit,
Illa tuam ad numeros sola recepit opem;
Sed mihi iampridem versus ea gratia marcet,
Datque alii musae saucia nostra locum.
Et tua, confiteor, formae pingenda venustas
Officio calami nobilioris eget;
Sed tuus hic vates, de te quantum invenit, omne
A te furatur, restituitque tibi.
Si dat honestatem, a gestu furatur honesto,
Si decus, hoc istis vidit inesse genis;
Dotes praeter eas in te quas vivere notum est,
Hic tibi nil unquam reddere laudis habet.
Non referas igitur grates mera verba loquenti;
Quod tibi nam debet, solvis id ipse, rei.