LXXXIII
Nec mihi visus eras fucis eguisse, nec ullis
Propterea per me tangitur iste decor;
Reppereram, aut rebar, caneret quodcunque poeta,
Illius exiguum te superasse modum.
Inque tua idcirco dormivi laude, quod illud
Ipse palam nobis testificatus ades,
Quantopere infelix os sit mediocre locutum
De meritis, in te quanta sit ista seges.
Tu mihi vertebas haec ipsa silentia culpae,
Maxima qua laus est obticuisse mihi;
Nam tua dum per me forma est illaesa silendo,
Cantantum in numeris illa sepulta fuit.
Ex oculis istis vitae plus vivit in uno
Quam tibi par vatum reddere laude potest.