XCII
I, facias quodvis te furaturus amanti,
Per vitam meus es, sic mihi certa fides;
Vitaque amore tuo nescit diuturnior esse,
Ex illo quoniam pendet ut esse queat.
Propterea mihi nulla gravis sit noxa timenda,
Cui minima extemplo clauserit ipsa diem;
Sortis iter video mihi fortunatius ire
Arbitrio quam si pendeat illa tuo.
Perfidia haud possis tu me vexare rebelli,
Rupit ubi vitae stamina ruptus amor;
O ego bis felix, cui sors est utraque dulcis,
Dulce in amore tuo vivere, dulce mori
Sed quid ita excellit nihil ut metuatur iniqui?
Falsus, ubi nildum suspicor, esse potes.