XCVI
Ille iuventam in te culpat magis, alter amorem,
Hic tibi non parvum credit utrumque decus.
Sitque decus seu non, adamavit summus et imus;
Mendaque noscuntur si tua, menda placent.
Vt bene laudatur semper vilissima gemma
Reginae in digitis, cum sedet alta throno,
Sic vitiosa in te virtutes esse videntur
Scilicet, inque bonis obtinuisse locum.
Quot lupus ille agnos potuisset fallere, voltus
Callidus agninos imposuisse sibi;
Tuque oculos hominum quos, o, corrumpere possis
Omnibus istarum viribus usus opum.
Quod mihi tu nolis; illo sociamur amore
Vt pariter curae sit tua fama meae.