Ey israfçı gözəl, ömrü anmayıb
Dağıtma mirası, düşün sonunu.
Gözəllik heç kimə bağışlanmayıb,
Təbiət insana borc verir onu.
Ey sevimli xəsis, bu xəzinəni
Veriblər, verəsən başqasına sən.
Qayğısız sələmçi, bu dəfinəni
Paylayıb, bəs sələm almırsan nədən?
Qazancdan, gəlirdən durursan gendə,
Hər an aldadırsan özünü özün.
Ölüm yatağında, tale önündə
Nə cavab verərsən bu günah üçün?
Yerində bir varis qalmasa əgər,
Bu sərvət səninlə məhv olub gedər.