Tunc, qranit, torpaq, hüdudsuz dəniz
Ömrü başa vurur vaxt yetən kimi.
Sənin gözəlliyin — gül qədər aciz,
Zaman qarşısında dura bilərmi?
Qaya da yarılır parçalanaraq,
Bir nişan qalmayır qızmar kürədən.
Zərif gözəlliyi necə qurtaraq
Bu çətin, çıxılmaz mühasirədən?
Harada bir yer tapaq, saxlayaq necə
Zamanın dürrünü zamandan xəlvət?
De, kim üstün gələr belə bir gücə,
Hanı o iqtidar, hanı o qüvvət?
Qorudu, bəlkə də, ömrün son günü
Qara mürəkkəbim günəş hüsnünü.