Elə ki, sən mənə edirdin kömək,
Sözlərim dönürdü nura, şəfqətə.
İndi nəğmələrim közərir tək-tək,
Taqətsiz ilhamım düşüb möhnətə.
Mənim şerim hara, gül hüsnün hara,
Ən güclü qələmə layiqsən, düzü.
Hazır xəzinəsən hər sənətkara, —
Alır ay üzündən hər nurlu sözü.
O sənə verirsə ləyaqət, qürur,
Bunu rəftarından oğurlayır, bil.
Gözəllik üzündə qərar tutubdur,
Onu təkrar etmək bir hünər deyil.
Təşəkkür eyləmə, yaxşı bil bunu:
Özün ödəyirsən onun borcunu.