Ey tənbəl ilhamım, görmürsən nədən
Ülvi gözəllikdə bu həqiqəti?
Onun gül hüsnünü vəsf eləmirsən,
Səni ki ucaldıb onun qüdrəti.
Bəlkə, deyəcəksən, qayğısız afət,
Düzlük rəng götürmür heç vaxt, heç yerdə.
Gözələ nə gərək, axı, zər-zinət,
Gözəl gözəl olur bəzənməsə də.
Səni lal sükunət qoy aldatmasın,
Al onu şərqinin qanadlarına.
Elə naxış vur ki, heç vaxt çatmasın,
Baş daşı bəzəkdə, ömürdə ona.
Gəl, gözəl nəğmələr qoş həqiqətə,
Çatsın olduğu tək əbədiyyətə.