Як восенi даждалася,
Пайшла прасiць яна,
Прасiць нябёс ня хмарыцца,
Вятроў - не галасiць,
Срабрыстых росаў ранiцай
На травах не гасiць;
Каб сонейка высокае
Сьвяцiла на палi,
А кветкi сiнявокiя
Зноў на лугох цьвiлi;
Прасiць сям'ю крылатую
Зь лясоў не адлятаць,
Бярозку расахатую
Лiстоў не атрасаць...
Прасiла яна шчыра так,
Прасiла ўсю зiму,
I мо' вясна аж з выраю
Вярнулася таму.
Вярнулася, пяе iзноў
Зь бярозкай над ракой,
Пяе сярод дуброў, лугоў
Зь Iрынкаю малой.
Максiм Танк
ЯК ВЯСНА ПРЫШЛА
Як вясна прышла ў гаi,
Разбудзiла ручаi
I паклiкала iзноў
Птушак з выраю дамоў.
Прыляцелi жаўрукi,
I зязюлi, i шпакi,
Качкi, чэпiкi,
Раюцца,
Зь iмi ластаўкi.
Прыляцелi журавы,
Буслы, кнiгаўкi...
Дзе ты тут усiх
Пералiчыш iх!
Прыляцелi, ў полi селi,
Зь вераб'ямi-забiякамi
Спрачаюцца:
- Мы пакiнулi вас тут
Зiмаваць, зiмаваць;
Вас прасiлi гаспадарку
Пiльнаваць, даглядаць,
А вярнулiся назад,
Непаладкаў шмат!..
Вераб'i на гэта толькi
У вадказ усiм:
- Чым-жа мы тут вiнаваты,