Да яго на скат пясчаны
Гадзiна паўзе.
Сьнiцца сон яму, што быццам
Ружавеё даль,
I пяе, i залацiцца
Ў Нёмане вада.
Бачыць дзiва: у палацы
Нейкi цар сядзiць,
Сьмяючыся, на Музыку
Весела глядзiць.
Хлебануў з каўша ён мёду,
Выцер бараду
I зайграў ды на жалейцы:
- Цi-ра-ра, ду-ду!..
Скочыў да цара Музыка...
Зьнiк раптоўна сон.
Толькi шолах мокрай вiкi
Ды калосься звон.
I ў траве шум чуе нейкi,
Там, дзе яру скат...
I... за пазухай жалейкi
Не знайшла рука...
Частка трэйцяя
На курган рагамi войстрымi
Апёрся ясны месяц.
Iдзе дарогаю Музыка,
Галаву на грудзi зьвесiў.
Ўсiх пытаўся, можа бачыў,
Можа чуў хто пра зладзеяў?
Але вечарам апошнiм
Навет вецер спаў, ня веяў;
Камары ў густых чаротах
Не снавалi ў змроку сiльля,
Навет слонка позьнiм лётам
Не абмыла сваiх крыльляў.
Толькi, сьвечку запалiўшы,
Сьветлячок адзiн, на дзiва,
Бачыў, з папарацi нешта
Як паўзло па сонных нiвах...
Яшчэ нешта бачыў вожык,
Але што? - i сам ня ведаў...
Распытаўся iх Музыка
I пайшоў на захад сьледам.
Доўга ён iшоў...
Аж бачыць:
Баразной iдзе Араты
I зь сяўнi шырокай сее
Жменяй чорныя зярняты.
Зацiкавiўся Музыка