Выехалі мы з гораду і паехалі, а куды прыехалі і што там з намі здарылася, пра гэта мы вам наступным разам раскажам.
Аднойчы леў, слон, жырафа, алень, страус, лось, дзікі конь і сабака паспрачаліся, хто з іх хутчэй за ўсіх бегае.
Спрачаліся, спрачаліся і ледзь не пабіліся.
Пачуў Грыша Апельсінаў, што звяры спрачаюцца, і кажа ім:
– Эх вы, дурныя звяры! Дарма вы спрачаецеся! Вы лепей наладзьце спаборніцтва. Хто першы вакол возера аббяжыць, той, значыць, і бегае хутчэй за ўсіх.
Звяры згадзіліся, толькі страус сказаў, што ён не ўмее вакол возера бегаць.
– Ну і не бегай, – сказаў яму лось.
– А вось і пабягу! – сказаў страус.
– Ну і бяжы! – сказала жырафа.
Зверы пашыхтаваліся ў шэраг, Грыша Апельсінаў махнуў сцягам, і звяры пабеглі.
Леў некалькі разоў скокнуў, стаміўся і пайшоў пад пальмамі адпачыць.
Астатнія звяры далей бягуць. Наперадзе страус нясецца, а за ім лось і жырафа.
Вось страус спужаўся, каб яго жырафа і лось не абагналі, павярнуў да іх галаву і крыкнуў:
– Гэй, слухайце! Давайце з возера ўсю ваду вып'ем! Усе звяры вакол возера пабягуць, а мы проста па сухім дне ўпоперак пабяжым і раней за ўсіх прыбяжым!
– І праўда! – сказалі лось і жырафа, спыніліся і пачалі ваду з возера піць.
А страус падумаў сабе:
– Вось дык дурні! Няхай яны ваду п'юць, а я далей пабягу.
І страус пабег далей, ды толькі забыў галаву павярнуць і, замест таго, каб наперад бегчы, пабег назад.
А лось і жырафа пілі, пілі, пілі, пілі, урэшце жырафа кажа:
– Я больш не магу.
І лось кажа:
– Я таксама больш не магу.
Пабеглі яны далей, ды ўжо хутка бегчы не могуць. Так іх ад вады разнесла.
А слон убачыў гэта і давай смяяцца!
Стаіць і смяецца! Стаіць і смяецца!
А сабаку па дарозе блохі заелі. Сеў ён і давай часацца! Сядзіць і чэшацца! Сядзіць і чэшацца!
Так што першымі алень і дзікі конь прыбеглі.
А слон усё стаіць ды смяецца, стаіць ды смяецца!
А сабака ўсё сядзіць ды чэшацца, сядзіць ды чэшацца!
А жырафа ўсё бяжыць!
А слон усё смяецца!
А сабака ўсё чэшацца!
– Ты быў у заапарку?
– Быў.
– Бачыў ільва?
– Гэта з хобатам?
– Не, гэта слон, леў не такі.
– А, з двума гарбамі.
– Ды не! З грывай!
– А-а! Так, з грывай, такі з дзюбай.
– Ды з якой там дзюбай! З ікламі.
– Ну так, з ікламі і крыламі.
– Не, гэта не леў.
– А хто ж гэта?
– Не ведаю. Леў жоўты.
– Ну так, жоўты, амаль шэры.
– Не, хутчэй амаль чырвоны.
– Так-так-так, з хвастом.
– Ага, з хвастом і пазурамі.