СЯСТРА БЕРНАРДА. А вы не чулi?
СЯСТРА МАРЫЯ. Пра што вы?
СЯСТРА ВЯНТУРЫЯ. Гэта тайна. Увесь манастыр ужо ведае. Сюды едзе герцаг Нармандскi.
СЯСТРА ГАННА. Герцаг? Сам?
СЯСТРА БЕРНАРДА. З iм восемсот рыцараў. Пасля смерцi правадыра П'емонцкага клана толькi Iзабэла можа яму перашкодзiць. Ён едзе па яе. Прадстаўнiкi клана таксама накiроўваюцца сюды.
СЯСТРА МАРЫЯ. Якi жах! Адусюль напасцi. Што ж нам рабiць?
СЯСТРА ВЯНТУРЫЯ. Герцаг адважыцца на ўсё, каб здабыць яе. Можаце не сумнявацца...
СЯСТРА БЕРНАРДА. З iм яшчэ i бiскуп Альберт сюды едзе.
СЯСТРА ГАННА. Навошта?
СЯСТРА БЕРНАРДА. Каб судзiць сястру Iаану. Жафрэй быў яго васалам.
СЯСТРА МАРЫЯ. Ах... Колькi гора, колькi напасцяў... I ў каго нам прасiць абароны?
СЯСТРА ГАННА. Толькi ў Бога i святой Дзевы Марыi. Няма ў нас iншых абаронцаў...
СЯСТРА БЕРНАРДА. Шкада, аднак, сястру Iзабэлу. Яе выдадуць.
СЯСТРА ВЯНТУРЫЯ. Зверанё трапiць ў лапы звера.
СЯСТРА МАРЫЯ. Мы нiчога не можам зрабiць дзеля яе. Толькi малiцца.
Усе: Аман.
(Выходзяць).
Сцэна 29
(Заходзяць Мацi-Iгумення i бiскуп Альберт).
МАЦI-IГУМЕННЯ. Я слухаю вас, бiскуп. Толькi гаварыце коратка i ясна, без вашых высакапарных словаў. Дзеля чаго прыехалi?
БIСКУП АЛЬБЕРТ. Калi ласка. Па-першае, я прыехаў, каб расследаваць забойства майго рыцара i знайсцi вiнаватага, каб аддаць яго пад суд. I хоць забойства здзейснiла манашка, над якой толькi вы...
МАЦI-IГУМЕННЯ. (перабiвае) Я выдам вам яе. Задаволены? Рабiце з ёй усё, што знойдзеце патрэбным.
БIСКУП АЛЬБЕРТ. Я буду судзiць яе.
МАЦI-IГУМЕННЯ. Гэта вашае права. Што яшчэ?
БIСКУП АЛЬБЕРТ. Тэма вельмi далiкатная... Ну, вы мяне разумееце. Неабходна ўзяць пад увагу ўсе абставiны, што склалiся. Суадносiны сiл зараз такiя...
МАЦI-IГУМЕННЯ. (груба) Хопiць! Гаварыце без хiтрыкаў!
БIСКУП АЛЬБЕРТ. Як вам будзе заўгодна. Бацька Iзабэлы забiты. Герцаг не ўтойвае, што гэта зрабiлi па яго загаду. Зараз пераломны момант супрацьстаяння. Бароны ў нерашучасцi. Усё залежыць ад таго, хто стане новым правадыром П'емонцкай клiкi. Гэты момант i вырашыць будучае Нармандскага герцагства i П'емонта.
МАЦI-IГУМЕННЯ. I што?
БIСКУП АЛЬБЕРТ. Герцаг не хоча даводзiць справу да вайны. Ён хоча знайсцi паразуменне.
МАЦI-IГУМЕННЯ. Паразумення?
БIСКУП АЛЬБЕРТ. Ён прапаноўвае мiр.
МАЦI-IГУМЕННЯ. З гэтай мэтай ён раз'язджае па Невельскiх землях з атрадам у восемсот чалавек? Цiкавы спосаб. Ну-ну, працягвайце.
БIСКУП АЛЬБЕРТ. Вашая iронiя не да месца. Вядома колькi магутных правiцеляў жадаюць смерцi герцага.
МАЦI-IГУМЕННЯ. Вядома, вядома, восемсот рыцараў якраз дастаткова, каб абаранiць герцага ад сялян Невельскага лесу, якiя, помнiцца, так неабачлiва адважылiся напасць а на вашую асобу.
БIСКУП АЛЬБЕРТ. Герцаг прыехаў сюды, каб паўтарыць сваю прапанову, якую так непрадбачлiва адхiлiў бацька Iзабэлы.
МАЦI-IГУМЕННЯ. Ён не можа рабiць ёй анiякiх прапаноў. Яна манашка.
БIСКУП АЛЬБЕРТ. Стправа вельмi важная.
МАЦI-IГУМЕННЯ. Няма справы больш важнай, чым служэнне Госпаду.
БIСКУП АЛЬБЕРТ. Вам лепей падумаць.
МАЦI-IГУМЕННЯ. Пра што? Я паўтараю, яна манашка.
БIСКУП АЛЬБЕРТ. Гэта можна ўладзiць. Папа зацвердзiць...
МАЦI-IГУМЕННЯ. Тут я рашаю, што зацвярджаць, а што не. Манастыр - мая юрысдыкцыя..
БIСКУП АЛЬБЕРТ. Бясспрэчна. Менавiта таму я i прыйшоў пагаварыць. Пагаварыць напрамую
МАЦI-IГУМЕННЯ. Добра, я слухаю.
БIСКУП АЛЬБЕРТ. Выдайце яму Iзабэлу. Здымiце з сябе гэты цяжар. Нашто яна вам? Ад яе ж толькi праблемы i непрыемнасцi. Калi вы выдадзiце яе, вы ўсталюеце мiр.
МАЦI-IГУМЕННЯ. Вы ж ведаеце, што варт ёй выйсцi за сцены манастыра, яе заб'юць.
БIСКУП АЛЬБЕРТ. Герцаг паабяцаў ёй жыццё.
МАЦI-IГУМЕННЯ. Я ведаю цану ягоных абяцанняў.
БIСКУП АЛЬБЕРТ. Але вас не павiнна цiкавiць, што будзе з ёю потым. Гэта ўжо не ваш клопат.