- Чаму ж я цябе адразачку пазнала - толькi з трамвая злез.
I па гэты раз - годзе Адам вiнавацiць той скупы Януковых агонь.
- Што гэта ўчора за дзяўчына была з табою? - пра знакамiтую ён папытаўся.
- З нашай вёскi. На цукерачнай фабрыцы тут. З серады, - яшчэ па-вясковаму, па днях лiчыла Людва, - i я там станаўлюся на работу.
Шчаслiва - пацалункам таго вечара на ...скай вулiцы насупраць пошты скончылася ў iх. Традыцыйна, кiнематаграфiчна, але без усякае камедыi.
Жыццё ж такое вясёлае!
Не вельмi пазорная на пагляд Людва. Але не было Адаму лепшай, харашэйшай над яе.
1932 г.