Жаночы вiскат зьлiўся з рэхам гэтага крыку, перад вачыма мiльганулi задзёртая спаднiца, расшпiлены прарэх i шэрыя мужчынскiя туфлi. Туфлi затупалi па падлозе, узьнялiся ў паветра, iмкнучыся да адчыненага вакна; Макар ухапiўся рукамi за левую туфлiну i пачуў звон разьбiтага шкла, мацюкi i трэск штыкецiн пад вокнамi.
Ён зь цяжкасьцю падняўся на ногi, перакiнуў з рукi ў руку сакратарскi абутак, а згледзеўшы на падворку мiлiцэйскага палкоўнiка, памкнуўся зноў залезьцi ў шафу. Па дарозе ён наступiў на пляшку, падскочыў, улякнута паглядзеў сабе пад ногi. Недапiтая гарэлка разьлiлася па падлозе, дакладна паўтарыўшы абрысы Азоўскага мора.
- Ён там, у рэдакцыi, - даляцеў з падворка плаксiвы голас, i па правай назе паплыло мяккае i пяшчотнае цяпло. Яно плыло ўсё нiжэй i нiжэй, аж пакуль пад нагою не пачала расьцякацца цёмная пляма. Пляма расла ва ўсе бакi i неўзабаве стала нагадваць па форме Чорнае мора. I вось, калi ў калiдоры цяжка затупалi, а пад вокнамi жаласна заенчылi, дзьве плямы зьлiлiся, адкрыўшы вачам бязьмежны прастор, i схаладнелае сэрца парывiстым бiцьцём вiтала сутокi стыхiй.